Aanwezig 25 Flitsers.

Margreet heet ieder welkom.
Er zijn 18 foto’s ingeleverd met het thema ‘emotie’. De bedoeling was of emotie te tonen of om emotie op te roepen met de foto.
De foto’s worden op tafel gelegd en de leden maken het gebruikelijke rondje (met de klok mee).
Martijna wordt gevraagd om er als eerste een foto uit te halen.

Marianne: Het is een lugubere foto, met skeletten, opgehangen man en vogels in en om boomtakken. Het was een bijzonder heldere foto met een duister gebeuren. Op de vraag hoe de foto was gemaakt bekende Marianne eerlijk dat er niet één foto van haar bij zat. Zij had alle foto’s van internet geplukt en er een bijzonder plakwerk van gemaakt. Elly merkt op, nadat zij gezegd had ‘eerst’ een mooie foto te hebben gevonden, dat zij het erg jammer vindt dat het ‘gestolen’ foto’s van internet waren. Hierover ontstond een stevige discussie met voor en tegenstanders.

Yvonne Poot had 2 olifantenslurven die elkaar ‘omarmen’ tussen enkele palen in de dierentuin gefotografeerd. Het was een mooi beeld met vertedering. De lijnen/compositie geven de emotie goed weer.

Martijna had via het mentoraat de opdracht emotie in de sport gekozen. In het stadion van FC Utrecht had zij 3 supporters emotioneel in beeld gebracht met de achtergrond wat onscherp. Erg mooie foto.

Frits vond zich bij het maken van de foto een beetje een lijkenpikker. Hij had een grafmonument langs de weg gefotografeerd. Een super compositie met op de achtergrond de weg en een bord 70 km. Frits had er het nodige werk aan gehad. Hij had het beeld gespiegeld en moest dus de tekst weer goed zetten. Het tekstbordje bij het monument had hij er helmaal opnieuw in geshopt. Het was een zonnig beeld, maar dat was het natuurlijk helemaal niet.

Evelien had een kameel met jong gefotografeerd. Geborgenheid was haar emotie. Het waren mooie zachte (camel) kleuren. De foto was op grote afstand genomen.

Betting had een prachtige foto van een oud directeur van de Rabobank. De man had een mooie uitstraling en dronk een goed glas wijn. Je ziet dat hij er duidelijk van geniet.

Hessel was op Schiphol in de ontvangsthal, waar hij geruime tijd op enige afstand met zijn toestel met 300 mm lens foto’s had gemaakt van mensen die aankwamen of stonden te wachten op die mensen. Blijheid straalde eraf.

Sicko had zijn zoon gekiekt in een open venster met openstaande luiken. Het was spontane emotie.

Tonnie had een lekkernij gefotografeerd in Thailand. Kikkertjes, sprinkhanen etc. Een onsmakelijke emotie.

Marianne had, omdat ze wel een reactie op haar eerste foto verwachtte, ook een eigen foto meegenomen. Haar kleindochter had ze gekiekt in een open raam met veel tegenlicht. Het geheel wat soft gemaakt, alleen de ogen scherp gehouden. “dagdromen”.

Jan had 2 verliefde olifanten in Thailand gespot. Het kleintje leek een kind van de moeder, maar was wel degelijk een man, die meer van plan was, maar dat van de begeleiders van de dieren niet mocht. De olifanten waren verstrengeld van liefde.

Klaas had natuurlijk zijn kleinkind in beeld gebracht. Die lag heerlijk met het hoofd bij moeder op de borst. Een ‘goed’ mooie foto Klaas.

Margreet werd emotioneel getroffen op de begraafplaats, waar ze een grafje had gefotografeerd met gebroken glas. Dat gebroken glas gaf haar toen zoveel emotie, dat ze het niet belangrijk vond dat de foto niet helemaal scherp was.
Er ontstond nog even discussie over of je een foto voor jezelf maakt of voor de kijker. Ook daar kun je een hele poos over praten.

Tineke had haar kleinkind mooi in beeld gebracht. Je kon heel duidelijk de schrik zien door haar blik en de hand voor haar mond.

Suzan had haar kleinkind, oranje haren en sproetjes, die mee was naar carnaval op de foto gezet op een moment dat zij het echt niet meer leuk vond. Verdriet droop eraf.

Willy had een foto van een beeld in Valencia. Zij had bij dat beeld zo’n mooi gevoel door de vele uitdrukkingen van de kinderen. Levensecht.

Frans Slagter had blije Afrikaanse kinderen. Hij had hem bewust niet uitgesneden omdat hij vond dat zij onderdeel waren van het geheel. Niet iedereen was het daarmee eens.

Leny tenslotte had een dood vogeljong gespot. Sommigen vonden het afschuwelijk, niet qua foto, maar qua beeld. Zij vond dat dit ook bij het leven hoorde, de harde natuur.

Margreet evalueert de avond nog even, waarna er nog een aantal Haiku’s de revue passeren. Dit blijft voor sommigen moeilijk om het beeld en de tekst te kunnen begrijpen.
De Haiku’s kunnen tot begin juni ingeleverd worden. Na het zomerreces worden ze tot kalender omgetoverd.

Zaterdag 31 maart is er in de Camp een expositie van de foto’s van het mentoraat van 14.00 – 17.00 uur. Marianne mailt nog even wat de bedoeling is. Zeg het vooral tegen vrienden en bekenden, zodat er veel belangstelling komt. Zegt het voort, zegt het voort!!

Aan een goede, gezellige avond komt dan een eind.