Op 17 mei 2004 stond een lange SOPdag op het programma. Eerst een bezoek aan een fototentoonstelling en dan naar het strand.
Maar we begonnen met koffie bij Yvonne en Hans. Onder dit genot attendeerde Yvonne ons erop dat de zandsculpturen in de maak waren op het strand van Scheveningen. Wat een bof….en er werd besloten dat we in de bolides van Henk en Marianne zouden kruipen en tegen half tien gingen we met z’n negenen en route.
De bestemming was de fotowand van Puffelen in Den Haag en deze werd verbazend snel gevonden aan de immens lange laan van Meerdervoort. Aan de landelijk bekende fotowand hingen foto’s van Sabine Plamper, mooi dat zeker maar het aantal viel erg tegen. Gelukkig was er ook een hele afdeling occasions en boeken, dus dat was lekker snuffelen en kopen.
Rond 12:00 uur stapten we op het warme zand en ploften bij de eerste de beste strandtent neer want we snakten naar drinken en een toilet. Nou daar zaten we dan aan het warme strand, en maar praten over wie welk object fotografisch te grazen wilden nemen. Iedereen had wel wat verzonnen maar hilarisch werd het toen Yvonne S. besloot om kale koppen te fotograferen. Daar moest ze dus de kale man voor gaan aanspreken, de écht kale man hè…niet die met een kalend kruintje…en hiermee waren Henk en Hans dus geen geschikte slachtoffers.
Ieder ging voor zich op pad nadat er zonnebrand was gesmeerd en luchtiger kleding was aangetrokken. Soms kwamen we elkaar tegen al fotograferend of lekker liggend in het zand. Rond 15:00 uur troffen we elkaar tussentijds op het terras om even bij te praten, maar vooral om te horen hoe Yvonne het er met de kale koppen afbracht. Geweldig “maar ik wil ook nog een donkere man” liet ze ons weten. “Nou daar komt er een” riep Klaas en op nog geen twee meter bij ons vandaan waren we getuige van de manier waarop Yvonne op zeer overtuigende wijze haar slachtoffers benaderde en er lustig op los fotografeerde. En wij genoten.
We gingen nog een paar uurtjes individueel op pad en wat iedereen uiteindelijk voor de lens heeft gekregen blijft een verrassing. Maar er was genoeg te fotograferen op en aan het strand, de boulevard, de pier, de achterliggende straatjes en niet te vergeten de kunstenaars met hun zandsculpturen.
Om 17:30 uur vonden we het welletjes en zochten langs het strand een terras met een gevarieerde menukaart. Heerlijk eten, prachtig weer, veel gezelligheid, veel gelachen en vooral heel relaxed.
We verlieten Scheveningen en waren heel voldaan rond 20:30 uur weer terug in Woudenberg alsof we vakantie hadden gehad.