Toen ik m'n banaan op had en m'n fiets bij de Camp op slot had gezet vertrokken we met 4 auto's naar Utrecht met de lens van de camera op 50 geparkeerd.

Alles was goed uitgestippeld door Marianne ( inmiddels een bekende WOUDENBERGER ) die samen met haar man Jan de binnenstad had verkend, maar dat de parkeergarage vol was, ja wat kan ik daar nou aan doen. Daar waren ook al Flitsers op de stoep gesignaleerd en die moesten nog effe wachten totdat de parkeermeters waren 'gevuld' welk een aardige klus bleek.

Yes, we zijn compleet en Jan wees de weg. De Dom is een leuke plek om te beginnen met fotograferen. Met 50mm vaste lens is het knap lastig om elkaar niet in beeld te zetten en daarom hoorde je de ene na de andere Flitser "ga effe aan de kant" of "ik zie een glimmende pan".

De grachten waaronder een hele oude of een kromme nieuwe waren decor voor mooie plaatjes. Dan een nauw straatje met veel fietsen en een bakfiets met bloemetjes om vast te leggen, tientallen foto's werden geschoten.

Het begon te miezeren en een lekker knus drinktentje werd aangedaan en de ober serveerde dubbele kroketten op bruine boterhammen en iedereen had lekkers. Geld op tafel en............................. sommigen waaronder ikke vertrokken naar de auto.

Het was leerzaam en gezellig! Ik heb me een mooie foto`s!

De voorzitter van Flits Jan Nieuwenhuizen steekt van wal. Hij begint met een teleurstellende mededeling; gevraagd was zijn mooiste foto mee te brengen. Jammer, die moet nog gemaakt worden. Instemmende reacties in de zaal. Via een verongelukte compactcamera en een maandagmorgen Canon EOS 400 is hij nu buitengewoon tevreden met zijn Canon 40D (8 beelden per sec. ISO instelbaar tot 1600 zonder merkbare ruis, lens met stabilisator en een 60 mm macro lens completeren zijn uitrusting). Zijn voornaamste aandachtsgebieden zijn: ‘andere’ vakantie-familiefoto’s en als tweede groep macro. Omdat hij al veel geld aan apparatuur uitgaf (?) is hij zuinig met zijn passe-partouts. Twee foto’s in één passe-partout is een slimme oplossing (zo kan het ook Hennie!). Na een indrukwekkende presentatie op de plank sluit hij zijn aandeel in de avond af met een korte beamer show.

Dan volgt de presentatie van ‘Oliebol van krentenkoek’. Het betreft een groepsgewijze uitwerking van de kindergedichtjes van het door Koos Meinderts geschreven gelijknamige boekje. 26 Gedichtjes, beginnend met één van de letters van het alfabet, zijn door de leden van een passende foto(collage) voorzien. Buitengewoon geslaagd, zeer origineel. Dan zie je toch dat deze club nog een stuk op ons voorloopt wat bewerking betreft. De presentatie van de resultaten is op 14 april om 19.30 uur in de Camp in Woudenberg. Komt allen!

Na de pauze komen nog verschillende ‘Flitsers’ aan bod.

Margreet van Eerten opent de rij. Zij streeft er naar haar werk in ‘perioden’ vast te leggen. Als eerste wat achter ons ligt. Voorbeelden zijn monumenten zoals de Pyramide van Austerlitz, de erebegraafplaats de Grebbenberg en de in verval geraakte steenfabriek de Blauwe Kamer.
De tweede periode beslaat het leven van vandaag met portretten en opnamen van bloemen. De laatste periode, het uitkijken naar de toekomst toont vergezichten. Het is heel sprankelend wat zij ons liet zien.

Vervolgens toont Klaas Haitsma ons zijn werk. Landschapsfotografie is zijn grote liefde, daarnaast bloemen. Hij blijkt een kritisch beoordelaar van de lichtomstandigheden. ‘Licht is een cadeautje voor mij’.

Dat Lenie van Prooyen nog maar kort lid van Flits is, valt niet uit haar bijdrage af te leiden. Het is haar eerste ‘openbare’ optreden met natuuropnamen, foto’s uit de achterliggende ‘ijstijd’, abstract en macrowerk.

Marianne van den Hoek sluit de rij. Zij noemt zich geen fotograaf maar beeldbewerker (what is in a name). Als ze portretten maakt, doet ze dit met een telelens (Dit in tegenstelling tot onze leermeester Gijs die met een groothoek objectief bijna op de lip van zijn slachtoffer zit.)
Een serie van vijf, getiteld ‘levensvervulling’ oogst veel waardering. Haar interesse blijkt heel breed. Naast bovengenoemde onderwerpen komen landschap, straattaferelen en (extreme) bewerkingen aan bod. Haar veelzijdige presentatie vormt een flitsend slot van een zeer geslaagd optreden van haar club, waarvoor bijzondere dank, aldus Ab.

Op 8 oktober 2009 werd er bij Fotokring De Heuvelrug in Maarn een lezing gegeven door de heer Joop Luimes.

Joop Luimes is docent aan de Fotovakschool te Apeldoorn en heeft ook een eigen studio in Epe.

Het programma is als volgt samengesteld:
- Een presentatie bestaande uit drie onderdelen:
1. China
2. Jazz
3. Tattoo
- Portretfoto’s gemaakt in China

1. China
Joop heeft samen met leerlingen van de Fotovakschool een studiereis gemaakt naar het zuiden van China.

China is voor het maken van straatfoto’s een eldorado.

Joop toont ons prachtige foto’s van aalscholvervissers op een rivier. Door de regen ontstaat er mist, wolken door de gebergten, wat een zeer bijzondere, mystieke sfeer geeft.

Een indrukwekkende foto was die van een torso van een oudere man, die hij tegenkwam op de rijstvelden. Joop was geïmponeerd door het lijf van deze man.

Met betrekking tot het vragen toestemming voor het maken van portretfoto’s, hanteert Joop de volgende regels.
1. Is het in een besloten ruimte: dan zal hij het vragen, het vooraf arrangeren.
2. Is het in een open ruimte; dan kom je door middel van het geven van een knipoog en wijzen op je camera al een heel eind. Ook kun je mensen over de grens trekken door de opname te laten zien.
Hij voelt het aan of mensen het willen of niet.

We krijgen een schitterende close-up te zien van een jongetje, die met zijn vingertjes het gebaar maakt alsof hij aan het fotograferen is.

Naast dat er in China ook gewone tandartspraktijken zijn, zijn er ook nog tandartsen die de praktijk op straat uitoefenen. Joop heeft hiervan een serie gemaakt.

Wat betreft het bewerken van foto’s, kun je twee kanten op: de fotografische kant (wat men vroeger in de doka deed) of de bewerkingskant. Je moet voor jezelf bepalen waar je je prettig bij voelt. Joop zit aan de fotografische kant.

Joop toont ons ook een aantal tweeluiken:
- Een oudere dame in schitterend licht met daarnaast een foto van haar handen, die na hard werken rusten.
- Tegenstelling: Een foto van een vrouw met een filmsterachtige uitstraling die bamboe aan het splijten is en daartegenover een propper, een verwesterd Chinees meisje. Het meisje is ingeflitst en om de sfeer in achtergrond te krijgen, heeft Joop gebruik gemaakt van een lange sluitertijd.

Hoe ver ga je met het gebruik van de ISO. Hierbij dien je zelf een afweging te maken. Als het noodzakelijk is, kiest Joop ervoor de opname te maken met een hoge ISO (veel ruis), zodat je in ieder geval de foto hebt.

2. Jazz
Foto’s gemaakt tijdens het North Sea Jazz festival.
De foto’s die Joop heeft uitgekozen, zijn en worden niet door hem geëxposeerd. Hij wil ze aan een krtisch oog van de leden van de fotoclubs onderwerpen en ons ook laten zien waar je tegenaan loopt.
De meeste opnames zijn gemaakt met een ISO van 3200 (TMax 3200). Het diafragma is tussen F5.6 en F2.8. Er is geen gebruik gemaakt van de flitser.

We krijgen foto’s te zien van de geweldig fotogenieke Erykah Badu, ze heeft een enorme uitstraling.

Het gaat Joop met name om de sfeer; heeft hij er een goed gevoel bij, vindt hij de muziek mooi.
Als hij er geen goed gevoel bij heeft, dan lukt het meestal niet. Bij het optreden van Adele had hij geen goed gevoel, toch is het een prachtige foto.

Wat voor hem een perfecte foto is, is die van Candy Dulfer, volledig geconcentreerd spelend op saxofoon. Het licht is mooi, haar houding is mooi.

3. Tattoo
Naast de opdrachten, is Joop het liefst maandelijks bezig met vrij werk. Hiervoor bedenkt hij zelf dan projecten.

Het afgelopen 1,5 jaar heeft hij een serie gemaakt van vrouwen met hun tattoo. Hij is zeer geïnteresseerd in de verhalen achter de tattoo. Het gaat om het beeld èn het verhaal. Op zijn site heeft hij deze gepresenteerd. Hij gaat er tevens een boek van maken.

De foto’s zijn een samenspel van vorm, lijn en licht. Omdat de kleur van de tattoo kan afleiden, is gekozen voor zwart-wit. Joop bewerkt zijn foto’s o.a. met Alien Skin, Exposure 2.

Als laatste onderdeel toont Joop ons portretfoto’s, zwart/wit, gemaakt in China.
Joop is mensgericht, wil graag mensen ontmoeten en deze korte ontmoetingen vastleggen. Daarbij heeft hij gekozen voor zwart/wit, zo komt de emotie er sterker uit.

Een zeer boeiende en interessante lezing.

Voor meer info over Joop Luimes: www.joopluimes.com .